2025-07-08
Proces MBBR (Moving Bed Biofilm Reactor) opiera się na zasadach technologii biofilmowej.zwiększa się biomasa i różnorodność drobnoustrojów w reaktorzePonieważ gęstość nośników jest bliska gęstości wody, w trakcie wentylacji całkowicie mieszają się z wodą,tworzenie trójfazowego środowiska (gazowo-płynno-solidnego) do wzrostu drobnoustrojówZderzenia i siły cięcia między nośnikami rozbijają bąbelki powietrza na drobniejsze cząstki, zwiększając skuteczność przenoszenia tlenu.
Dodatkowo, each carrier harbors different microbial communities—anaerobic or facultative bacteria inside and aerobic bacteria outside—effectively turning each carrier into a miniature reactor where nitrification and denitrification occur simultaneously, poprawiając ogólną skuteczność leczenia.
Proces MBBR zwiększa wydajność reaktora poprzez dodanie zawieszonych nośników w celu zwiększenia biomasy i różnorodności drobnoustrojów.osiągnięcie całkowitego mieszania podczas wentylacjiSiły turbulencji i cięcia generowane przez nośniki poprawiają wykorzystanie tlenu.
Każdy nośnik funkcjonuje jako mikroraktor, w którym znajdują się bakterie beztlenowe/fakultatywne wewnątrz i bakterie aerobowe na zewnątrz, umożliwiając jednoczesne nitryfikację i denitryfikację.
MBBR łączy w sobie zalety tradycyjnych płynów i procesów utleniania biologicznego kontaktu.promowanie wzrostu zarówno zawieszonego osadu aktywowanego, jak i przymocowanego biofilmuW przeciwieństwie do konwencjonalnych nośników stałych, nośniki MBBR nieustannie wchodzą w interakcje z wodą ściekłą, co pozwala na zwiększenie wykorzystania powierzchni reaktora i wykorzystanie sił zarówno biomasy przymocowanej, jak i zawieszonej./zostały nazwane "ruchomymi biofilmami". "
W porównaniu z systemami biofilmowymi z osadami aktywowanymi i z systemami biofilmowymi z mediami stałymi MBBR oferuje:
Wysoka wydajność i elastyczność operacyjna (jak w przypadku osadu aktywowanego).
Wysoka odporność na obciążenia uderzeniowe, długi okres życia osadu i niska nadmierna produkcja osadu (jak w przypadku tradycyjnych systemów biofilmów).
(1) Charakterystyka nośnika
Wykonane z polietylenu, polipropylenu, pianki poliuretanowej itp.
Niemal neutralna pływalność (gęstość ~1,0).
Kształty cylindryczne lub kuliste umożliwiające łatwe tworzenie biofilmu, brak zatkania i łatwe wycieranie.
(2) Doskonałe usuwanie azotu
Nośniki tworzą strefy aerobowe, anoxikowe i beztlenowe, umożliwiając nitryfikację i denitryfikację w jednym reaktorze.
Skuteczne usuwanie amoniaku.
(3) Wysoka skuteczność usuwania organicznych substancji
Wysokie stężenie osadu (od 5 do 10 razy wyższe niż w przypadku konwencjonalnego osadu aktywowanego, do 30 do 40 g/l).
Silna odporność na obciążenia uderzeniowe.
(4) Łatwe utrzymanie
Nie ma potrzeby konstrukcji nośnych.
Prosta konserwacja systemów wentylacyjnych.
Oszczędza przestrzeń i koszty inwestycyjne.
(1) Akumulacja nośnika
W niektórych obszarach mogą się gromadzić nośniki z powodu niewłaściwego wentylacji lub konstrukcji reaktora.
Rozwiązania: zoptymalizować układ wentylacji i strukturę reaktora.
Zalecane stosunek długości do głębokości reaktora: ~0.5, o długości ≤3 m dla pełnej fluidyzacji.
(2) Zapadanie się ekranu przez ścieki
W celu zapobiegania utracie nośnika stosuje się zasłony/ siatki, ale mogą one się zatkać.
Rozwiązania: W celu ręcznego czyszczenia należy użyć ruchomych ekranów lub zainstalować systemy odpłukiwania powietrza.
Główny wskaźnik: Biofilm mocowany = powierzchnia chroniona (zależna od projektu) × gęstość biofilmu na jednostkę powierzchni (zależna od nośnika).
(1) Właściwości powierzchni
Nierówność: bardziej nierówne powierzchnie ułatwiają szybkie tworzenie się biofilmu.
Ładunek powierzchniowy: Mikroorganizmy mają ładunek ujemny; nośniki o ładunku dodatnim sprzyjają wzrostowi.
Hydrofiliczność: Nosiciele hydrofiliczne sprzyjają przywiązaniu drobnoustrojów.
(2) Właściwości hydrauliczne
Porowatość: większa porowatość jest lepsza.
Kształt i rozmiar: wpływa na dynamikę przepływu.
(3) Wydajność płynności
Optymalna gęstość: 0,97 ≈ 1,03 g/cm3 dla łatwej fluidyzacji.
Badanie wizualne: jednolite rozmieszczenie biofilmu, ciemniejszy kolor.
Badanie mikroskopowe: gęsty biofilm, różnorodne drobnoustroje (np. Vorticella, Epistylis), obecność rotifers/nematod wskazuje na dojrzałość.
Dodawać nośniki stopniowo, aby uniknąć akumulacji.
Należy stosować przerywane wentylacje (redukować wentylację w nocy).
Po upływie 24-48 godzin zwiększyć przepływ i sprawdzić DO (trzymać 1,5- 2,0 mg/l).
Pełna operacja osiągalna w ~ 7 dni.
(1) Statyczne uprawy
Słody nasienne (10% objętości reaktora) + składniki odżywcze (C:N:P = 100:51).
Alternatywne wietrzanie (1 godzina) i okresy statyczne (2 ‰ 4 godz.).
Po 4-5 dniach rozpoczyna się ciągłe karmienie o niskim przepływie.
(2) Dynamiczny upraw
Po ~ 6 dniach przejść na ciągły przepływ (DO: 2 ‰ 4 mg/l).
Pierwotne organizmy (np. ameby, wirówki) pojawiają się w ciągu 15-20 dni.
Dojrzały biofilm (rotifery/nematody) powstaje w ~ 20 dni.
Ustawić parametry (DO: 2 ‰ 3 mg/l, wentylacja ≥ 5 godzin/dzień).
Celowa grubość biofilmu: 0,2 ∼ 0,5 mm.
Monitoruj dopóki BOD, COD, SS ścieków nie spełnią norm.
Widoczny biofilm: 7 dni.
Zgodność z wymogami ścieków: < 30 dni.
Pełny termin zapadalności: > 1 rok (po sezonowej adaptacji).
Ogólnie niepotrzebne (wystarcza naturalne wzbogacenie).
Specjalistyczne środki szczepień mogą być pomocne w przypadku ścieków przemysłowych i ogniotrwałych.
Żaden biofilm naturalnie się nie odlewa z powodu starzenia/odnowy.
Nośniki + płynność.
Optymalny kształt nośnika: płaskie cylindry (najlepsza równowaga między wydajnością a trwałością).
Strefa aerobowa: ≤ 60%; strefa anoksyczna: ≤ 50%.
Wyślij zapytanie bezpośrednio do nas